میگفت ما یه مدت اون سر دنیا بودیم خیلی بی بخار بودن سر انتخابات‌ها و مراسم‌های "وطن ای" خیلی تو جو اش فرو نمی‌رفتن، ولی الان ما انقدر پر شور و فعالیم نزدیک انتخابات توش غرق شدیم...!
راست میگه والا؛ تمام شبکه‌های تلویزیون و رادیو، تمامِ دیوار‌های شهر، تمامِ اخبارِ سراسری، تمامِ محافِلِ دانشجویی و تمام مولکول‌های اکسیژنی کِ وارد ریه‌هات می‌شه هم آغشته بِ ترغیب برای مشارکت عه!
انتخاب نمیکنی کِ در کدام شبکه از مشارکت بشنوی و از کدام شبکه فقط و فقط بِ موسیقی گوش کنی!
ملغمه‌‌‌ای از تحریک کننده‌های احساسات رو هم هی مدام تزریق میکنند بهت؛ انگشت‌های جوهریِ شهدای دفاع مقدس، سرود‌های غیرت بر انگیزاننده، خونِ پاکِ حاج قاسم، تاثیرِ پفکی ات در تعیین سرنوشت و بارِ سنگینِ مسئولیت و بِ دنبالش عذابِ وجدان!
ب نظرم اینکه بتونی بِ هیچی فکر نکنی هم خودش یک نوع آزادی عه؛ آزادیِ فارغ بودن از غوغای جهان، آزادیِ بی توجهی و نشنیدنُ ندیدنِ غیرت ملی!
" کاش میشد بِ هیچّی فکر نکرد...! "
بعد التحریر: میدانید فاشیسم چیست ؟